Is Afghanistan a Sinking Boat?

Afghan Anxiety about the 2014 Withdrawal

Aidai Masylkanova*

آیا کشتی افغانستان در حال غرق شدن است؟ نگرانی افغانها از خروج نیروهای خارجی در 2014 / آیدای مسیلخانوه*

مشاهده نویسنده نشان می دهد که ناخرسندی و حتی خشم افغانها نسبت به حضور خارجیان به خصوص نیروهای آیسف در کشور رو به فزونی است اما با وجود آن افغانها از خروج نیروهای خارجی بعد از 2014 نیز نگرانند. نویسنده سپس علل این پارادوکس را در موارد ذیل جستجو می کند: یک) افغانستان یک موازاییک از ملیت ها و اقوام است که اعتماد بین آنها به خصوص بعد از تجربه تلخ طالبان متزلزل است؛ دو) نزول قابل توجه در وضعیت اقتصادی، شغل و درآمد افغانها با خروج خارجیان؛ سه) تجربه ناکام افغانها در گذشته در رسیدن به مصالحه. به این دلایل گرچه افغانها عاشق چشم و ابروی خارجیان نیستند اما از آینده خود و برگشت دشمنان داخلی خود در نبود خارجیان بیم دارند. به خصوص با مطرح شدن روند خروج بعد از 2014 توجه افغانها به جنبه های مثبت حضور نیروهای خارجی در تامین امنیت شان بیشتر شده است.

* آیدای مسیلخانوه: متخصص امنیت بین الملل از یونیورسیتی کولمبیا در امریکا، افسر سیاسی یوناما و شهروند قرغیزستان

The withdrawal of US forces from Afghanistan by 2014 has been the central foreign policy issue of both of Obama's presidential campaigns. The American population seems to generally support the initiative, while both criticizing the timing and questioning the outcome for the US and Afghanistan. Many ordinary Americans ask why should the US keep engaging with Afghanistan post-2014 or why can’t the withdrawal come sooner so as to avoid the unnecessary losses of American soldiers. Others argue that the United States as a world leader should act responsibly to prevent Afghanistan from falling into a devastating civil war and thus criticize the withdrawal as a product of poor judgment – and that it will lead inevitably to chaos. As an example, they cite the post-Soviet withdrawal, following which the US abandoned the country and it fell under Taliban control.

Serving as political affairs officer for the United Nations Assistance Mission in Afghanistan (UNAMA) last year, I observed - like many others inside and outside the country - that for various reasons the local population did not feel very hospitable towards the international forces, to say the least. Many Afghans, either ignorantly or deliberately, do not make any difference between the ISAF and the international community, referring to all of them as Americans or American puppets. For that very reason, the incident occurred on 1 April 2011 when the UN compound in one of the regions was attacked by the demonstrators against burning the Koran and UN staff members were killed. More recently there has been a steady increase in so-called green-on-blue attacks on ISAF soldiers. Instead of going into the details of each incident, we can ask more generally: Do Afghans want Americans in their country beyond 2014?

ژئوپلیتیک افغانستان

تمثیل جغرافیایی و رمز گشایی از سیاست

سردار محمد رحیمی

Afghanistan's Geopolitics: form geographical representation to decoding politics / Sardar Mohammad Rahimi

It has been frequently quoted that of Afghanistan's peculiarities one is its geopolitical location, and that it has had overall a negative impact to its people throughout the history. Talking of Afghanistan's geopolitics, however, one must keep in mind that geopolitics is not about the natural significance of a geography, rather, how and what geopolitics a particular country is attributed comes from the political significance given by political actors to it. Therefore, a geopolitics represents the roles and meanings that are given to it by international, regional and national factors, all of which could be at work simultaneously. Therefore, the question of how the particular geographical location of Afghanistan may be used for its benefits is related to how the national factor understands all levels of geopolitical representations and take on an adequate geopolitical role for itself.

موقعیت جغرافیایی از ویژگی های هر کشوری محسوب می گردد اما این ویژگی برای افغانستان فوق العاده مهم و اساسی و سرنوشت ساز بوده است. آیا باید ویژگی جغرافیایی هر کشوری را با ژئوپلیتیک کشور یکسان دانست. علی القاعده نمی توان هر جغرافیایی را بدون در نظر داشت سیاست های ملی ،منطقه ای و جهانی به مثابه موضوعی ژئوپلیتیک برجسته و مطرح نمود. در غیر اینصورت اساسا اطلاق ژئوپلیتیک و اهمیت ژئوپلیتکی کشورها بلا موضوع می بود.پس چرا باید از ژئوپلیتیک افغانستان سخن گفت و اهمیت آن به چه دلیل است.

موقعیت جغرافیایی کشورها در برخی موارد می تواند پیامدهای ژئوپلیتیکی مهمی داشته باشد که لزوما بر می گردد به سیاست های جهانی ،منطقه ای و ملی کشورها. اهمیت ژئوپلیتیکی کشورها به خودی خود بوجود نمی آید. بنابراین سیاست گزاری و طراحی های استراتژیکی قدرتهای ملی، منطقه ای و جهانی به موقعیت جغرافیایی کشورها اهمیت سیاسی می بخشد که از رهگذر پیوند بین سه مولفه قدرت ،سیاست و جغرافیا، ژئوپلیتیک معنا بخشی می یابد.

سطوح مختلف بازنمایی و ژئوپلیتیک افغانستان
شاید بتوان مهمترین موضوع در ژئوپلیتیک کشورها را بازنمایی (تمثیل، representation) دانست بازنمایی به مفهوم سازگاری و یا استفاده بهینه از عنصر جغرافیا در راستای سیاست ها ملی و اهداف قدرتهای ملی ،منطقه ای و جهانی تعریف می گردد. بنابراین در بازنمایی موضوع ارجاع به حقیقتی به نام جغرافیا وجود ندارد بلکه جغرافیا ابزاری است برای تحقق اهداف و سیاست های مد نظر قدرتها . براین اساس سه نوع بازنمایی می توان در مورد ژئوپلیتیک کشورها داشت .

مبهم تا روشن

چالش های خروج ناتو از افغانستان

علی امیری

More Ambiguous Than Clear: Challenges of NATO Leaving Afghanistan \ Ali Amiri

Summary: With the start of the “Transition Process”, the question of the future of Afghanistan and NATO’s future in the country rises. History reads that leaving Afghanistan is more costly than entering it. It is not clear how much NATO has reflected on this. Perhaps, difficulties of running military operations in Afghanistan including fiscal constraints, human casualties, negative popular opinion at home, demands of political campaigns, have made the Western politicians not to think enough about the consequences of withdrawal. The fact is that the Western general public has been given little information about the real consequences of the exit. The policy environment of transition and NATO’s exit strategy are shaped by three main factors: trouble making neighbors, weak state and institutions, and weak actors and political elite in Afghanistan. This article attempts to clarify these dimensions.

در 17 جولای 2011 انتقال مسئولیت های امنیتی از نیروهای ناتو به نیروهای امنیتی افغان طی مراسمی که در شهر بامیان با حضور مقامات ارشد امنیتی افغان و ناتو برگزار شد، رسما آغاز گردید. مراسم 17 جولای سر آغازی روندی است که باید تاسه سال دیگر تکمیل شود. در دور جدیدی از انتقال مسئولیت ها قرار است 17تا 20 ولایت دیگر به این پروسه بپیوندد. هنوز تأثیر این روند بر زندگی عادی شهروندان افغانستان به درستی آشکار نشده است اما شهروندان عادی افغان از همان آغاز پیامد های خروج را با نگرانی دنبال کرده اند. باید دید که در ورای این نگرانی ها، دشواری های خروج چیست و چه پیامد های برای دو جانب افغانی وناتو دارد؟ پرسشی که اکنون مطرح است ا ین است که به راستی این خروج برای افغانستان یک کامیابی است یا سر آغاز یک چالش جدید؟ و بالاخره خروج از افغانستان برای ناتو به چه معنی است؛ آیا ناتو مسئولیت خود را در این کشور ادا کرده است واکنون پیروزمندانه راه خروج را پیش گرفته است، یا اینکه افغانستان برای نا تو به سنگر بن بست بدل شده است و ناتو نیز در جستجوی راهی برای خروج از باتلاق و بن بست است؟ برای پاسخ به این پرسش ها خوب است که یک بار دیگر پس زمینه منازعه را مرور کنیم.

افغانستان در نیم قرن اخیر گرفتار بحران دولت بوده است. یعنی نیروهای سیاسی داخلی از تأسیس یک دولت مدرن، ملی، دموکراتیک و توسعه گرا ناکام بوده است و آرایش نیروهای سیاسی اغلب به جدال و منازعه و خونریزی و بی ثباتی منجر شده است. در 1971که سلطنت مشروطه در افغانستان ساقط شد و یک جمهوری تک حزبی در کشور سر برآورد، آرایش نیروهای سیاسی در داخل به گونه به هم خورد که دیگر ظرفیت داخلی برای حل مسایل و مشکلات افغانستان کافی نبود. این امر به نا گزیر سر آغاز بین الملللی شدن مسئله افغانستان شد. پیوند نیروهای سیاسی داخلی به ایدئولوژی های جهانی چون «مارکسیسم» و «اسلام‌سیاسی» روند بین المللی شدن مسئله افغانستان راتسریع کرد. بعد ها افغانستان به مکان بهره برداری های استراتژیک برای همسایگان خود تبدیل شد و درکام جدال های خونبار داخلی فرورفت. در ده سال اخیر نیز با اینکه یک ساخت حقوقی برای قدرت سیاسی به وجود آمده است، ساختار حقیقی قدرت همچنان بحران زا و تشنج آفرین است.

The "Imperative" of Regional Cooperation

Khisraw Amini

اصل همکاری منطقوی / خسرو امینی

فشرده: همکاری منطقوی اکنون به عنوان یک راه حل برای مشکل افغانستان بر سر زبان هاست. تمام جوانب درگیر در مساله افغانستان اکنون زبان جانب داری از این پالیسی را انتخاب نموده اند. یک دلیل آن، نمود اخلاقی این پالیسی است: اینکه همکاری کردن از همکاری نکردن در هر حال بهتر است. دلیل دیگر آن می تواند نمونه های موفق همکاری منطقوی در سطح جهان باشد، به خصوص پروسه همگرایی اروپا. با وجود این، در پس این نمود اخلاقی احساسات و سیاست های ملی قوی نهفته است که می خواهد از پروسه همکاری منطقوی نیز به عنوان صحنه تبارز خود استفاده نماید. الگوی همگرایی اروپا مانند پروسه شکل گیری دولت ها در اروپا از بنیاد با پروسه های موجود در منطقه ما تفاوت دارد. این مقاله کوششی است برای باز کردن این مسایل به خاطر یافتن راه حل های بهتر.

Among many solutions and policies that are being proposed for Afghanistan, regional cooperation is a popular one now. One reason for this is perhaps its plausibility of projecting a moral appeal: that to cooperate is better than not to cooperate. This moral form has made all parties involved in Afghanistan, from the Afghan government, to the regional countries, to the international community, choose a language in favor to this idea. A part from this moral connotation, successful models of regional integration, namely the European Union, has been another motivation for the prevalence of this concept.

Yet this disarming moral truth might also be an indicator of the poor content of this concept, i.e. there is little into the idea of regional cooperation to debate and divide about. Unlike the simplicity of this concept, the problem of Afghanistan is a sophisticated one. The diversity of the dimensions of the problem  seems sometimes to be beyond the capture of the policy makers. On one hand, we have the resilience of the regional and global terrorism, the structure of which seems also not that simple to put it in conventional models. On the other hand, we have the trouble making neighboring countries of Afghanistan and their uneasiness about establishing a stable order in this country. In a broader context, we have the influence of anti-Western sentiments which even goes beyond the region. Not the least, we have the ineffective, corrupt and undecided government of Afghanistan which continues to disappoint expectations.